‘Sociale huurwoningen dreigen uit populaire wijken van Amsterdam te verdwijnen’, kopt Het Parool deze week. Acht van de 22 wijken van Amsterdam beginnen elitebuurten te worden waar straks amper nog een sociale huurwoning is overgebleven.

In de meeste wijken van Centrum, Zuid, Oost en Oud-West is sprake van sterke gentrification (“veryupping”). Het percentage sociale huurwoningen daalde er tot ongeveer een kwart. Dit ondanks het feit dat het huidige College van B&W afsprak dat 35% de ‘ideale bezetting’ is. Een ondergrens dus, als een ‘ijzeren voorraad van sociale huurwoningen’. Maar deze norm is niks waard nu blijkt dat je er straffeloos onder mag zitten. In de praktijk hebben woningcorporaties in de acht rijke buurten de vrije hand om de laatst overgebleven sociale huurwoningen uit te verkopen. Een PvdA/GroenLinks motie voor een verkoopverbod van sociale huurwoningen in deze ‘elitebuurten’, haalde het niet.

Ironisch genoeg zijn het de armste wijken van de stad die dit mechanisme in de hand werken. Omdat wijken in Zuidoost, Nieuw-West en Noord dermate veel sociale huurwoningen hebben vastgehouden, wordt het gemiddelde percentage in de stad opgekrikt tot 44 procent. Oud-Noord is zonder mededinging koploper met 72 procent sociale woningbouw.

Geen wonder dat in Noord de armoedeproblematiek welig tiert. The rich get richer… Zo zal de kloof tussen arm en rijk in Amsterdam snel groter worden. Alleen met goed woonbeleid kunnen we het voorkomen. Het is daarom noodzakelijk de minimumpercentages te bewaken. Ook moet de ‘sociale woningvoorraad’ beter over de 22 wijken worden verdeeld. Anders dan in Parijs en New York wil je voorkomen dat minder draagkrachtigen zich concentreren in een beperkt aantal getto’s of banlieues. De gentrification van de acht rijkste wijken zal anders leiden tot verdere ‘contra-gentrification’ van de armere stadsdelen. Dit is op te lossen door het minimumpercentage van 35% nooit en te nimmer te toetsen voor de stad als geheel, maar uitsluitend per wijk. Door de laatste regel voorkom je dat de allerlaatste sociale huurwoningen in Zuid en Centrum verkocht worden ‘dankzij’ Noord, Nieuw-West en Zuidoost.

Ten slotte is ter voorkoming van tweedeling en armoedeproblematiek van zwakke wijken een bovengrensnorm noodzakelijk. Een maximumpercentage voor sociale huurwoningen. Dit betekent dat in een arme wijk als Oud-Noord – met 72 procent de absolute koploper in sociale huurwoningen – voorlopig geen sociale huurwoningen moeten worden toegevoegd. Alleen dan zullen de zwakste wijken van Amsterdam niet nog armer worden.