Democratie is in ons land gelukkig een vanzelfsprekendheid. Maar een goed functionerende lokale democratie is dat niet. Want wat is lokaal? We kennen een beperkt aantal democratische bestuurslagen: Rijk, Provincie en Gemeente. In Noord kenden we met het Stadsdeel Noord 35 jaar lang een lokale bestuurslaag, maar die is een paar jaar geleden geschrapt.

De recente roep om een ‘noxit’ past in de wens om de inwoners van Amsterdam zeggenschap terug te geven over hun omgeving. (http://www.parool.nl/opinie/machteloos-noord-zinspeelt-op-noxit~a4494436/) De Stopera staat te veel op afstand. Dat was begin jaren tachtig al zo, toen Noord en Osdorp gedelegeerde bevoegdheden kregen. Een kleine veertig jaar later is de Stopera niet naderbij gekomen in het explosief groeiende Amsterdam.

Tegelijkertijd zitten er haken en ogen aan decentraal stadsbestuur. Alleen de inwoners hebben stemrecht binnen een stadsdeel, terwijl lokale ondernemers veel belang hebben, maar soms net buiten de wijk wonen. Soms vragen stedelijke problemen om een stadsdeel-overstijgende aanpak. Neem de sociale woningvoorraad: Noord beschikt met ca. 65 procent over het hoogste percentage sociale huur van de stad. Andere stadsdelen – Zuid, Centrum en Oud-West – zijn bezig vrijwel de gehele voorraad uit te verkopen. Als die stadsdelen hun eigen gang blijven gaan, blijven alleen in Noord sociale huurwoningen over. Met segregatie als gevolg. Centrale regie van het woonbeleid kan dit voorkomen.

Een solistische uittreding van Noord kan het gebied boven het IJ benadelen. (http://www.parool.nl/opinie/geen-noxit-zonder-wexit-zuxit-en-oxit~a4496082/) Niemand zit te wachten op een Noord dat niet bij de stad hoort. Toch blijft het zinvol kritisch te kijken naar het democratisch gehalte van ons lokaal bestuur. En trouwens ook naar de logica van de opdeling van de stad in de huidige gewesten.  Die blijken namelijk nauwelijks geografisch maar vooral stigmatiserend. Dit gegeven is tot nu toe onderbelicht en verdient bewustwording.